Onkolojik Aciller

21.03.2024

KANSER TEDAVİ SÜRECİNDE ONKOLOJİK ACİL DURUMLAR

Onkolojik aciller kanser hastalarında gözlenebilen ve acil müdahale gerektiren ciddi sağlık sorunlarıdır. Bu durumlar kanserin doğrudan etkilerinden veya kanser tedavilerinin yan etkilerinden kaynaklanabilir. Örnekler arasında şiddetli enfeksiyonlar, tümör lizis sendromu, spinal kord kompresyonu ve hiperkalsemi gibi durumlar bulunur. Bu acil durumlar hastanın genel sağlık durumunu hızla kötüleştirebilir ve hatta yaşamsal risk oluşturabilir. Bu tür acillerin önemi, hızlı ve etkili bir müdahale gerekliliğinden kaynaklanır. Bu nedenle onkolojik acillerin erken tanınması, doğru şekilde değerlendirilmesi ve uygun tedavi stratejilerinin hızla uygulanması hayati öneme sahiptir. Kanser hastalarının ve hekimlerin bu konudaki bilinç düzeyinin yüksek olması, hastaların yaşam kalitesini ve tedavi sonuçlarını önemli ölçüde iyileştirebilir.

Resim 1. Kanser tanı ve tedavi sürecinde çok sayıda acil durum görülebilmektedir. Acil durumların tespiti için dikkatli olunması gereklidir.

En yaygın onkolojik aciller ve tedavi yöntemleri:

Spinal Kord Kompresyonu: Spinal Kord Kompresyonu (SKK), özellikle kanser hastalarında sık görülen ciddi bir durumdur ve genellikle omurga metastazları sonucunda ortaya çıkar. Bu durum spinal kordun veya sinir köklerinin baskı altına girmesiyle karakterizedir ve acil müdahale gerektirir. SKK'nın en yaygın belirtileri arasında sırt veya boyun ağrısı, hareket zorluğu, his kaybı, idrar veya dışkı kontrolünde zorluk ve bacaklarda zayıflık bulunur. Tanı hasta öyküsü, fiziksel muayene ve manyetik rezonans görüntüleme (MRI) ile konur. Tedavi, hastanın genel durumuna ve kompresyonun nedenine bağlı olarak değişir; genellikle yüksek doz kortikosteroidler ile semptomatik rahatlama sağlanır, ardından radyoterapi veya cerrahi müdahale uygulanabilir. Tedavinin amacı semptomları hafifletmek, nörolojik fonksiyonları korumak ve hastanın yaşam kalitesini iyileştirmektir. SKK erken tanı ve etkili tedavi ile yönetildiğinde, hastanın nörolojik fonksiyonları üzerindeki olumsuz etkileri azaltılabilir ve yaşam kalitesi önemli ölçüde iyileştirilebilir.

Febril Nötropeni: Febril Nötropeni özellikle kemoterapi alan kanser hastalarında sıkça karşılaşılan bir durumdur ve ciddi enfeksiyon riskini artırır. Nötropeni kan dolaşımındaki nötrofil granülositlerin anormal derecede düşük olması anlamına gelir; bu durum, kemik iliğinin kemoterapi veya hastalık tarafından baskılanmasının bir sonucu olabilir. Febril nötropeni ateş ile birlikte nötropeni bulgusunun varlığını tanımlar ve potansiyel olarak yaşamı tehdit eden bir enfeksiyonun işareti olarak kabul edilir. Belirtiler genellikle spesifik olmayıp, ateş ve genel halsizlik şeklinde ortaya çıkar. Tanı kan testleriyle nötrofil sayısının düşük olması ve vücut ısısının 38°C veya üzeri olmasıyla konur. Tedavi acil ve agresif olmalıdır. Genellikle geniş spektrumlu antibiyotiklerin hemen başlanması gereklidir, çünkü spesifik enfeksiyon odağının saptanması her zaman mümkün olmayabilir. Ayrıca hastanın durumuna göre antifungal (mantar) ve antiviral (virüs) ilaçlar da eklenebilir. Hematopoetik büyüme faktörleri (örneğin, granülosit koloni uyarıcı faktörler) nötrofil sayısını artırmak ve enfeksiyon süresini kısaltmak için kullanılabilir. Febril nötropeni yönetimi hastanın genel sağlık durumu altta yatan kanser türü ve tedaviye yanıtı gibi faktörlere bağlı olarak kişiselleştirilmelidir. Hızlı ve etkili tedavi enfeksiyon komplikasyonlarını azaltabilir ve kanser tedavisinin devamlılığını sağlayabilir.

Hipersalivasyon Krizi: Hipersalivasyon krizi aşırı tükürük üretimi ile karakterize edilen bir durumdur ve genellikle nörolojik bozukluklar, oral enfeksiyonlar, bazı ilaçların yan etkileri veya gastroözofageal reflü gibi çeşitli sebeplerden kaynaklanabilir. Kanser tedavisi gören hastalarda, özellikle baş ve boyun bölgesine radyoterapi uygulananlarda veya bazı kemoterapötik ajanlara bağlı olarak da görülebilir. Hipersalivasyonun belirtileri arasında ağızdan sürekli tükürük akması, konuşma ve yutma güçlüğü, ağız ve çene etrafında cilt tahrişi ve potansiyel olarak solunum yolu tıkanıklığı yer alır. Tedavisi, altta yatan nedenin belirlenmesi ve mümkünse giderilmesi üzerine kuruludur. Antikolinerjik ilaçlar, tükürük salgısını azaltmak için sıklıkla kullanılır. Radyoterapi veya cerrahi gibi özel durumlarda, bu tedavilere bağlı hipersalivasyonu yönetmek için spesifik yaklaşımlar gerekli olabilir. Ayrıca hastaların ağız hijyeninin korunması ve gerektiğinde diş hekimi veya gastroenterolog gibi diğer uzmanların da dahil edilmesi önemlidir. Hipersalivasyonun etkili bir şekilde yönetilmesi, hastaların konforunu ve yaşam kalitesini artırabilir ve solunum yolu komplikasyonlarını önleyebilir. Bu durum, multidisipliner bir yaklaşım gerektiren karmaşık bir tıbbi sorundur ve her hastanın bireysel ihtiyaçlarına göre özelleştirilmiş tedavi gerektirir.

Malign Plevral Efüzyon: Malign Plevral Efüzyon özellikle akciğer, meme, ve over kanserleri gibi bazı kanser türlerinin plevral boşluğa metastaz yapması sonucunda oluşan bir durumdur. Kanser hücrelerinin plevra zarına yayılması, zarın iltihaplanmasına ve anormal miktarda sıvı birikmesine neden olur. Bu durum nefes darlığı, öksürük, göğüs ağrısı ve bazen yorgunluk gibi semptomlarla kendini gösterir. Malign plevral efüzyonun tanısı genellikle göğüs röntgeni, bilgisayarlı tomografi (CT) taraması ve plevral sıvı analizi ile konur. Tedavi genellikle semptomları hafifletmeye ve yaşam kalitesini artırmaya yöneliktir. Plevral effüzyon drenajı, semptomatik rahatlama sağlamak için en yaygın uygulanan yöntemdir. Bu işlem sırasında, bir tüp aracılığıyla göğüs boşluğundaki fazla sıvı dışarı alınır. Daha kalıcı bir çözüm olarak plörodezis adı verilen bir işlem uygulanabilir; burada, plevral zarlar yapıştırılarak tekrar sıvı birikmesi önlenir. Ayrıca, kanser tedavisi olarak kemoterapi veya radyoterapi de bu efüzyonun kontrolünde rol oynayabilir. Malign plevral efüzyonun tedavisinde hastanın genel sağlık durumu, kanserin evresi ve efüzyonun şiddeti gibi faktörler dikkate alınarak bireyselleştirilmiş bir yaklaşım gereklidir. Etkili yönetim hastanın semptomlarını azaltabilir ve yaşam kalitesini önemli ölçüde iyileştirebilir.

Süperior Vena Kava Sendromu: Süperior Vena Kava Sendromu (SVKS), üst vücuttan kalbe kan taşıyan ana damar olan superior vena kavanın tıkanması veya daralması sonucu ortaya çıkar. Bu durum genellikle göğüs bölgesindeki kanserlerden (özellikle akciğer kanseri ve lenfoma) veya kansere bağlı olmayan durumlardan (örneğin, damar içine yerleştirilen kateterler veya tıkanıklığa yol açan tromboz) kaynaklanır. SVKS belirtileri arasında yüz, boyun ve üst gövdede şişlik, baş ağrısı, baş dönmesi, göğüste dolgunluk hissi, öksürük ve solunum güçlüğü bulunur. Ciltte kızarıklık ve göz kapaklarında şişme de görülebilir. Tedavi tıkanıklığın nedenine ve hastanın genel durumuna bağlı olarak değişir. Kansere bağlı SVKS durumunda, radyoterapi ve/veya kemoterapi genellikle ilk tedavi seçenekleridir. Bu tedaviler tümörün boyutunu küçültmeye ve vena kavanın tıkanıklığını hafifletmeye yardımcı olabilir. Acil durumlarda semptomları hızla azaltmak için kortikosteroidler ve diüretikler kullanılabilir. Daha ileri vakalarda, damar içine stent yerleştirme gibi cerrahi müdahaleler gerekli olabilir. SVKS'nın tedavisi, hastanın belirtilerini hafifletmeyi ve altta yatan nedeni ele almayı amaçlar. Bu durumun tedavisi multidisipliner bir yaklaşım gerektirir ve hastanın yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyebilir. Erken tanı ve uygun tedavi SVKS'nın komplikasyonlarını önleyebilir ve hastanın genel prognozunu iyileştirebilir.

Resim 2. Kanser tedavisinde görülen acil durumlar esas tedavi sürecini aksatabilir. Bu sebeple acil durumlara hızlı müdahale esastır

Hiperkalsemi: Kanserle ilişkili hiperkalsemi, özellikle kemik metastazları olan bazı kanser türlerinde (örneğin, akciğer, meme, ve prostat kanseri) ya da paraneoplastik sendromlara bağlı olarak sıkça görülen bir durumdur. Hiperkalsemi kan kalsiyum seviyelerinin aşırı yükselmesiyle karakterizedir ve hem kanser hücrelerinin doğrudan kemiklere zarar vermesi hem de kalsiyumu düzenleyen hormonların (örneğin, paratiroid hormonu benzeri proteinlerin) aşırı üretilmesi sonucu meydana gelir. Belirtileri arasında yorgunluk, susuzluk, iştahsızlık, bulantı, kusma, kabızlık, konfüzyon ve zihinsel durum değişiklikleri yer alır. Ciddi vakalarda böbrek yetmezliği ve koma gibi daha şiddetli komplikasyonlar gelişebilir. Hiperkalseminin tedavisi acil ve agresiftir. İlk adım genellikle intravenöz sıvılarla hidrasyon sağlamak, böylece böbrekler aracılığıyla kalsiyum atılımını artırmaktır. Buna ek olarak bisfosfonatlar gibi ilaçlar, kemiklerdeki kalsiyum salınımını azaltarak kandaki kalsiyum seviyelerini düşürmeye yardımcı olur. Bazı durumlarda, daha hızlı etki eden kalsitonin gibi diğer ilaçlar da kullanılabilir. Tedavi ayrıca altta yatan kanseri kontrol altına almayı ve hiperkalsemiyi tekrarlamasını önlemeyi hedefler. Hiperkalsemi yönetimi, hastanın genel durumu ve kanserin evresine bağlı olarak kişiselleştirilir. Etkin tedavi semptomları hızla kontrol altına alabilir ve komplikasyon riskini azaltabilir, bu da hastanın yaşam kalitesini ve genel sağkalımını önemli ölçüde iyileştirebilir.

Tromboembolik Olaylar: Kanserle ilişkili Tromboembolik Olaylar (TEO), kanser hastalarında sıkça görülen komplikasyonlardır ve kanserin kendisi, kemoterapi, cerrahi müdahaleler ve yatak istirahati gibi faktörler nedeniyle artmış bir risk taşırlar. Kanser hücreleri kanın pıhtılaşma mekanizmasını etkileyerek tromboza yatkınlığı artırabilir. Bu durum en sık derin ven trombozu (DVT) ve pulmoner emboli (PE) olarak kendini gösterir. DVT'de bacaklarda ağrı, şişlik ve kızarıklık gibi belirtiler görülürken, PE durumunda nefes darlığı, göğüs ağrısı ve hızlı kalp atışı yaşanabilir. Kanserle ilişkili TEO'nun tedavisinde, antikoagülan ilaçlar ana tedavi yöntemidir. Akut durumlarda genellikle intravenöz veya subkutan heparin başlanır ve ardından oral antikoagülanlara (örneğin, varfarin) geçilir. Son yıllarda, düşük moleküler ağırlıklı heparinlerin (LMWH) ve doğrudan oral antikoagülanların (DOAC) kullanımı artmıştır, çünkü bu ilaçlar daha iyi tolerans gösterir ve kullanımları daha kolaydır. Tromboembolik olayları önleme açısından özellikle yüksek riskli hastalar için profilaktik tedavi önem taşır. Bu durum cerrahi sonrası dönemde veya kemoterapi sırasında, hastanın genel durumu ve kanama riski dikkate alınarak uygulanabilir. Kanserle ilişkili TEO tedavisinde, hastanın kanser türü, tedavi rejimi ve genel sağlık durumu göz önünde bulundurularak bireysel bir yaklaşım benimsenmelidir. Etkin tedavi ve izleme, bu ciddi komplikasyonların ve bunlara bağlı risklerin azaltılmasında hayati öneme sahiptir.

Malign Perikardiyal Efüzyon: Malign Perikardiyal Efüzyon, kanser hücrelerinin perikard (kalbi çevreleyen zar) bölgesine sızması sonucunda perikardiyal boşlukta anormal miktarda sıvı birikmesiyle meydana gelir. Bu durum genellikle akciğer kanseri, meme kanseri, lenfoma ve lösemi gibi kanser türlerinde görülür. Perikardiyal efüzyon, kanser hücrelerinin perikarda doğrudan invazyonu, lenfatik tıkanıklık veya tümörün metastazı sonucu oluşabilir. Belirtileri arasında göğüs ağrısı, nefes darlığı, öksürük, yorgunluk ve bazen bacaklarda şişlik bulunur. Ciddi vakalarda kalbin etkin bir şekilde kan pompalamasını engelleyen kardiyak tamponad gelişebilir. Malign perikardiyal efüzyonun tedavisi, biriken sıvının hızla drenajını içerir, bu da semptomatik rahatlama sağlar ve kardiyak tamponad riskini azaltır. Perikardiyosentez olarak bilinen işlemde, bir iğne veya kateter aracılığıyla sıvı dışarı alınır. Daha kalıcı bir çözüm olarak, perikardiyal pencere oluşturma veya perikardiyektomi gibi cerrahi müdahaleler uygulanabilir. Ayrıca kanserin ilerlemesini kontrol altına almak için kemoterapi veya radyoterapi gibi tedaviler de önemlidir. Malign perikardiyal efüzyonun tedavisinde, hastanın genel sağlık durumu ve kanserin evresi dikkate alınarak kişiselleştirilmiş bir yaklaşım benimsenmelidir. Etkili tedavi ve yönetim, hastanın semptomlarını hafifletebilir ve yaşam kalitesini önemli ölçüde iyileştirebilir.

Beyin Metastazları: Beyin metastazları vücudun başka bölgelerindeki kanser hücrelerinin beyne yayılmasıyla oluşur. En sık akciğer, meme, böbrek, cilt (melanoma) ve kolorektal kanserlerden kaynaklanır. Kanser hücrelerinin kan yoluyla beyne taşınması ve orada yeni tümörler oluşturması bu durumun temel mekanizmasıdır. Beyin metastazlarının belirtileri arasında baş ağrısı, nörolojik defisitler (örneğin, konuşma veya hareket bozuklukları), nöbetler, bulantı, kusma ve kişilik değişiklikleri yer alır. Belirtiler tümörün yerleştiği bölgeye ve büyüklüğüne bağlı olarak değişkenlik gösterir. Beyin metastazlarının tedavisinde, cerrahi müdahale, radyoterapi (özellikle stereotaktik radyocerrahi) ve kemoterapi yaygın olarak kullanılır. Cerrahi müdahale, genellikle tümörün büyüklüğünü azaltmak ve semptomları hafifletmek için tercih edilir. Stereotaktik radyocerrahi, yüksek dozda radyasyonu doğrudan tümöre odaklayarak sağlıklı beyin dokusuna zarar vermeden tümörü kontrol altına almaya çalışır. Sistemik kemoterapi vücudun diğer bölgelerindeki kanser hücrelerini hedef alırken, bazı durumlarda beyin tümörlerine karşı da etkili olabilir. Tedavi hastanın genel sağlık durumu, metastazların sayısı ve büyüklüğü, kanserin tipi ve evresi gibi faktörlere bağlı olarak kişiselleştirilir. Metastatik beyin tümörlerinin yönetimi karmaşık olup, multidisipliner bir yaklaşım gerektirir. Etkili tedavi hastanın nörolojik fonksiyonlarını korumaya ve yaşam kalitesini iyileştirmeye yardımcı olabilir. Bu durum, erken tanı ve tedavi ile daha iyi sonuçlar elde edilebilen ciddi bir sağlık sorunudur.

Tümör Lizis Sendromu: Tümör Lizis Sendromu (TLS), özellikle hızlı büyüyen tümörlerin (örn: bazı lösemiler ve lenfomalar) agresif kemoterapi veya radyoterapiye hızla yanıt vermesi sonucunda ortaya çıkar. Tedavi sırasında kanser hücreleri büyük miktarda parçalanır ve içeriklerini kan dolaşımına salar. Bu, hiperürisemi (yüksek ürik asit seviyeleri), hiperfosfatemi (yüksek fosfat seviyeleri), hipokalsemi (düşük kalsiyum seviyeleri) ve hiperkalemi (yüksek potasyum seviyeleri) gibi elektrolit dengesizliklerine yol açar. TLS'nin belirtileri arasında bulantı, kusma, iştahsızlık, kas krampları, halsizlik, konfüzyon ve hatta böbrek yetmezliği bulunabilir. TLS'nin tedavisinde, öncelikle riski azaltmak ve komplikasyonları önlemek amaçlanır. Hidrasyon, vücuttan ürik asit ve diğer toksinlerin atılmasını hızlandırmak için kullanılır. Allopurinol veya rasburicase gibi ürik asit düşürücü ilaçlar ürik asit seviyelerini kontrol altında tutmaya yardımcı olur. Elektrolit dengesizliklerinin düzeltilmesi ve böbrek fonksiyonlarının desteklenmesi de önemlidir. Ayrıca kemoterapi rejiminin dikkatlice ayarlanması, özellikle yüksek riskli hastalarda TLS'nin önlenmesine yardımcı olabilir. TLS yönetimi, hastanın sağlık durumuna, kanser türüne ve tedaviye verdiği yanıta göre kişiselleştirilmelidir. Erken tanı ve uygun tedavi ile, TLS'nin ciddi komplikasyonları önlenerek hastanın genel sağkalımı ve yaşam kalitesi üzerinde olumlu etkiler sağlanabilir. Bu durum, agresif kanser tedavilerinde dikkatli bir şekilde ele alınması gereken ciddi bir tıbbi sorundur.

Ağrı: Kanser ağrısı kanserin kendisi veya kanser tedavilerinin neden olduğu yaygın bir semptomdur. Ağrının nedenleri arasında tümörün sinirleri, kemikleri veya diğer organları sıkıştırması, metastaz yapması, iltihap veya enfeksiyon gelişmesi ve tedaviye bağlı yan etkiler (örn: nöropati veya mukozit) yer alabilir. Kanser ağrısının karakteri yerleşim yerine ve altta yatan nedenlere bağlı olarak değişebilir; sürekli veya aralıklı, sızlayıcı, batıcı veya yanıcı olabilir. Ağrı hastanın yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyebilir ve uyku, ruh hali ve genel sağlık üzerinde olumsuz sonuçlar doğurabilir. Kanser ağrısının tedavisinde çok yönlü bir yaklaşım benimsenir. Ağrı yönetimi, NSAID'ler (nonsteroidal anti-inflamatuar ilaçlar), opioid analjezikler, diğer ağrı kesiciler (antidepresanlar, antikonvülzanlar) ve lokal anestezikler gibi ilaçlarla yapılabilir. Ağrının kaynağına yönelik tedaviler de önemlidir; örneğin, tümörün neden olduğu ağrı için radyoterapi veya cerrahi müdahale gerekli olabilir. Ayrıca fiziksel terapi, masaj, akupunktur ve psikolojik destek gibi tamamlayıcı ve alternatif tedavi yöntemleri de ağrı yönetiminde etkili olabilir. Kanser ağrısının tedavisinde, hastanın bireysel ihtiyaçları, ağrının şiddeti ve tipi, altta yatan nedenler ve eşlik eden diğer semptomlar göz önünde bulundurularak kişiselleştirilmiş bir plan geliştirilir. Etkili ağrı yönetimi kanser hastalarının yaşam kalitesini iyileştirebilir ve tedaviye genel uyumu artırabilir. Bu nedenle kanser tedavisinde ağrı yönetimi hayati bir bileşendir.

Hiponatremi: Kanserle ilişkili hiponatremi kanser hastalarında sıkça görülen bir elektrolit dengesizliğidir ve genellikle serum sodyum seviyesinin anormal derecede düşük olmasıyla karakterizedir. Bu durum kanser tedavisinin bir yan etkisi olarak (örneğin, kemoterapi veya radyoterapiden kaynaklanan sıvı tutulması), tümörün antidiüretik hormon (ADH) üretmesi (paraneoplastik sendrom olarak bilinir), aşırı su alımı veya böbrek fonksiyon bozukluğu gibi çeşitli nedenlerle ortaya çıkabilir. Hiponatremi belirtileri hafif baş dönmesinden şiddetli konfüzyon ve koma durumuna kadar değişebilir ve ayrıca iştahsızlık, bulantı, kusma, baş ağrısı ve kas zayıflığı gibi semptomlar gözlenebilir. Hiponatremi tedavisinde temel amaç, serum sodyum seviyelerini dikkatlice ve kontrollü bir şekilde normal aralığa döndürmektir. Tedavi hiponatremiye neden olan faktörlere bağlı olarak değişir. Hafif vakalarda, sıvı kısıtlaması ve altta yatan nedenin tedavisi genellikle yeterlidir. Daha şiddetli vakalarda ise, dikkatli bir şekilde uygulanan intravenöz sodyum klorid çözeltileri gerekebilir. Ayrıca, tümörün ADH üretimini uyarması durumunda, demeklosiklin veya tolvaptan gibi spesifik ilaçlar kullanılabilir. Hiponatremi tedavisinde, sodyum seviyelerinin çok hızlı bir şekilde yükseltilmemesi önemlidir, çünkü bu, merkezi pontin miyelinolizis gibi ciddi nörolojik komplikasyonlara yol açabilir. Her hastanın durumu, hiponatremiye neden olan spesifik faktörlere, genel sağlık durumuna ve eşlik eden diğer sağlık sorunlarına göre değerlendirilmeli ve buna göre tedavi planlanmalıdır. Etkili yönetim ile hiponatremiyle ilişkili riskler azaltılabilir ve hasta konforu ve güvenliği sağlanabilir.

Resim 3: Onkolojik acil durumlar çoğunlukla hastanede yatarak tedavi edilmeyi gerektirebilir.

Paraneoplastik Komplikasyonlar: Paraneoplastik komplikasyonlar, kanserli hastalarda, kanserin doğrudan etkisi olmadan, genellikle bağışıklık sisteminin anormal yanıtı veya tümörün hormon benzeri maddeler üretmesi sonucu ortaya çıkan nadir durumlardır. Bu komplikasyonlar nörolojik bozukluklar, endokrin değişiklikler, deri değişiklikleri ve romatolojik problemler gibi çok çeşitli sistemleri etkileyebilir. Örneğin, Lambert-Eaton miyastenik sendromu gibi nörolojik paraneoplastik sendromlar, kas güçsüzlüğü ve yorgunluğa neden olabilirken, Cushing sendromu gibi endokrin bozukluklar hormon dengesizliklerine yol açabilir.Paraneoplastik komplikasyonların tedavisi, temelde altta yatan kanseri kontrol altına almaya odaklanır. Tümörün başarılı bir şekilde tedavi edilmesi, paraneoplastik semptomların hafiflemesine veya tamamen ortadan kalkmasına yardımcı olabilir. Ayrıca semptomları hafifletmek için destekleyici tedaviler de uygulanır. Örneğin, nörolojik semptomlar için kortikosteroidler, immunosupresif ilaçlar veya plazmaferez gibi tedaviler kullanılabilir. Endokrin bozuklukların yönetiminde, hormon dengesizliklerini düzelten ilaçlar tercih edilir. Paraneoplastik komplikasyonların tedavisinde, hastanın genel durumu, kanserin türü ve evresi, ve semptomların şiddeti dikkate alınarak bireysel bir yaklaşım benimsenmelidir. Bu komplikasyonlar teşhis ve tedavi açısından karmaşık olabilir ve multidisipliner bir yaklaşım gerektirebilir. Etkili tedavi hastanın yaşam kalitesini iyileştirebilir ve kanserin neden olduğu genel sağlık sorunlarıyla başa çıkmada önemli bir rol oynayabilir.

Onkolojik aciller kanser hastalarında görülen ciddi ve potansiyel olarak yaşamı tehdit eden tıbbi durumları ifade eder ve erken müdahale, bu durumların yönetiminde kritik öneme sahiptir. Onkolojik aciller, spinal kord kompresyonu, febril nötropeni, hiperkalsemi, malign plevral efüzyon gibi durumları içerebilir ve bu durumlar, eğer hızlı ve etkili bir şekilde tedavi edilmezlerse, hastanın sağlığını ciddi şekilde riske atabilir ve hızla kötüleşebilir. Erken müdahale, semptomların kötüleşmesini önleyebilir, komplikasyon riskini azaltabilir ve bazen hastanın hayatını kurtarabilir. Örneğin, febril nötropeni gibi durumlarda hızlı antibiyotik tedavisi başlamak, enfeksiyonun yayılmasını ve daha ciddi sağlık sorunlarına dönüşmesini engelleyebilir. Benzer şekilde spinal kord kompresyonunda erken tanı ve tedavi, kalıcı felç gibi ciddi sonuçları önleyebilir. Bu nedenle onkolojik acil durumlarının erken tanınması, hızlı bir şekilde uygun tıbbi değerlendirme yapılması ve etkili tedaviye başlanması, kanser hastalarının tedavi sürecinde hayati bir rol oynar ve genel sağkalım oranlarını ve yaşam kalitesini iyileştirebilir. Tedavi yöntemleri hastanın genel durumuna, kanserin türüne ve acil durumun şiddetine göre değişiklik gösterebilir.